دو ايران و دو گزينه پيش روي نسل جوان

روي سخن ما توي اين مقاله با شما دوستان جوانه ايرانه ، حالا جوان كه ميگم يعني چي؟!  يعني بخوام ساده اش بكنم منظورم همون نسل بعد از انقلابه ، يعني اونايي كه حتي يك روز هم توي دوران حاكميت قبلي نبوده ان.  همونايي كه بهشون ميگن دهه شصتي ها ، دهه هفتادي ها و ... اينا رو گفتم كه بقيه وقتشون تلف نشه ، ولي اگر فرصتش رو دارن كه ما رو همراهي كنن خيلي هم مخلصشون هستيم، تشكر هم ميكنيم!

حالا سؤال چيه؟

براي يك ايراني از نسل ما چه ايراني براي زندگي كردن متصور هست؟

دو گزينه جلوي ماست:

يكي ايران فعلي تحت حاكميت ديكتاتوري مذهبي 

و يكي هم يك ايران آزاد با يك حاكميت دموكراتيك

حالا اول يك نگاه دقيق تر به هر كدام از اينها ميندازيم تا انتخاب ساده تر بشه.

ايران فعلي يك سري چيزها داره يك سري چيزهام نداره ، چيزهايي كه داره عبارتند از :

جرثقيل براي دار زدن آدمها در ميادين شهر

كهريزك يا زندانهاي مشابه كهريزك

وزارت جاسوسي از مردم يا همون وزارت اطلاعات

نيروهاي خود سر مسلح يا همون بسيجيهايي كه مجازن هر وقت خواستن از توي پايگاهاشون سلاح بردارن و به مردم شليك كنن

نيروي انتظامي و گشت ارشاد كه مجازن توي خيابون به ملت گير بدن و هر كي رو خواستن دستگير كنن

ديگه چي داره؟ مجلس خبرگان داره شوراي نگهبان داره حكام شرع داره از همه مهم تر يك ولي فقيه داره كه اون بالاي همه چيز نشسته و درباره مرگ  و تمام جزئيات زندگي همه اين هفتاد ميليون تصميم ميگيره همه اين كارها رو هم به اسم اسلام ميكنن كه تا اونجايي كه به اونها و عملكردشون بر ميگرد باعث دور شدن مردم از دين و خدا شده ان

خب اين ايران ديگه چي داره؟

سپاه پاسدران و نيروي تروريستي قدس داره كه توي همه كشورهاي منطقه بمب و انفجار راه ميندازه و قتل و كشتارمي كنه

 تاسيسات هسته اي داره كه با ميلياردها دلار سرمايه گذاري به خاطر مشكوك بودنش تا الان همه رقم قطعنامه تحريم براي مملكت جور كرده

علاوه بر همه اينها همين ايران يك سري ركورد هم داره !

توي آمار اعدام به نسبت جمعيت،

تو بستن رزنامه و دستگيري خبرنگاران،

تو فساد اداري و رانت خواري،

تصادفات خياباني،

آلودگي شهرها،

خب اين ايران ديگه چي داره؟

 بحران اقتصادي 

تورم 20-30 درصدي 

10 ميليون بيكار

 50 ميليون زير خط فقر

6 ميليون معتاد كودكان خياباني

و فرار مغزها در ابعاد صدهزار در هر سال

اين ها بخشي از ”دارايي” هاي ايران فعلي بود. حالا همين ايران يكسري چيزها هم نداره:

آزادي بيان ; نداره

آزادي اجتماعات; نداره

آزادي پوشش; نداره

آزادي عقيده، برابري زن و مرد ; نداره

آزادي زنان براي انتخاب هر شغل ; نداره

حق زنان براي تصدي كرسيهاي رياستي و قضاوت ; ممنوعه حرفشم نزن

احترام به اعلاميه جهاني حقوق بشر; اصلا خبري نيست

احترام به حقوق اقليتهاي قومي و مذهبي; وجود نداره

عرصه براي بروز استعدادهاي هنري علمي ورزشي; پيدا نميشه : يك قلم اجازه نشون دادن ساز توي تلويزيون وجود نداره چه برسه به امكان برگزاري كنسرت براي هر نوع آهنگي!

 يه جشن و مهموني و پارتي هم نميشه با خاطر جمع برگزار كرد چون هر  آن ممكنه بريزن و ببرن و از اين طور حرفها...

اينترنت آزاد ; نداره 

داشتن ماهواره براي ديدن بقيه جهان; ممنوعه اگرم داشته باشي بايد هميشه آماده باشي از بالا پشت بوم يا از پنجره يكي بياد تو و بشقاب رو برداره و ببره!

حالا من ايراني، نسل من و نسلهاي بعد از ما ، دو گزينه دارن براي ايراني كه ميخوان توش زندگي كنن. يكي اش همينه ، همين ايراني كه الان هست، ايران فعلي ، 36 سال هم ادامه داشته توي همين زمينه هايي هم كه گفتيم ”قابليت” هاي خودش رو تا بحال نشون داده اما اين تنها گزينه نيست يك گزينه ديگه هم براي ما وجود داره اونم ايراني آزادي با يك حاكميت دموكراتيكه.

 خب اين ايران چيا داره و چيا نداره؟!

 در ايران دموكراتيك جرثقيل اعدام براي هميشه از ميادين شهر جمع ميشه.

خبر اعدام در اين كشور به يك خاطره تبديل خواهد شد و فقط در كتابهاي تاريخ از اون ياد ميشه ، چون حكم اعدام لغو شده .

زنان ميتونن حتي رئيس جمهور بشن، ديگه زير رئيس جمهور چه شغلي هست كه نتونن داشته باشن ،

رئيس جمهور با آراي مردم انتخاب ميشه و خودش هم به مجلس پاسخگوئه 

قوه قضاييه مستقله هيچ آقا بالا سر ديگه اي بالاي سر اينها نيست

آزادي بيان،

آزادي پوشش، 

آزادي برگزاري اجتماعات و همه حقوق مطرح در اعلاميه جهاني حقوق بشر از طرف دولت براي همه شهروندان تضمين ميشه،

مطبوعات، ماهواره و اينترنت آزاد به عنوان يكي از اركان دمكراسي، آگاهي عمومي جامعه رو افزايش خواهند داد. اينترنت هم كه ميگيم نه اين اينترنت لاك پشتي فعلي! اينترنت  پرسرعت ،  مثل بقيه كشورها.

همه جوونها از حق مساوي براي دسترسي به امكانات علمي تحقيقي ورزشي و فعاليتهاي هنري برخوردار خواهند بود

حالا سوال اينه كه چطوري ميشه از اين ايران به اين  يكي رسيد؟

آيا توي اين دنيا يك عزم و اراده ي جدي براي رسيدن به اين ايران وجود داره يا همه اش رويا و خيال و آرزوست؟

آيا كسي هست كه دنبال رسيدن به اين يكي ايران باشد ؟ 

چه كسي اين رئيس جمهورآينده ايران رو انتخاب كرده؟

 اين شوراي ملي مقاومت از چه كساني تشكيل شده؟

حالا وظيفه اين رئيس جمهور و اين شورا دقيقا چيه؟

حاكميت چطور به مردم منتقل ميشه؟

براي پاسخ دادن به اين سوالات اين  لينك رو دنبال كنيد

http://4freeiran.com/index.php/bipardeh/item/182-two-iranians-and-two-options-for-the-young-generation