زنگها را بزنيد
ناقوسها را به صدا در بياوريد
فريادتان را بلند كنيد
بپاخيزيد كه وقت برخاستن است .....
وقتي كه ديكتاتور صداي ما را در گلو خفه مي كند، وقتي كه ضحاك فراخوان به سكوت مي دهد و سركوب مي كند ، وقتي كه حق و حقومان را پايمال مي كنند، وقتي كه حتي از مينيمم حقوق صنفي ما را محروم مي كنند،
آيا جز فرياد حق طلبانه و اعتراض راهي داريم ؟
در اين ميان چه كسي پيروز صحنه است؟ چه كسي جلو دار است ؟ چه كسي راه را نشان مي دهد ؟ چه كسي فرياد مي زند؟
از ديرباز نام دانشجو با فرياد، با طغيان وبا عصيان و شورش ، شورش بر هرچه ظلم است ، شورش بر هرچه سركوب و ناحق است ، قرين بوده ، بياييد در دوران دانشجويي مان، در 16 آذر 94، نام نيكي از خود به جاي بگذاريم، مثل سه يار دبستاني كه از سال 32 تا كنون نامشان آذين بخش تمامي جنبشهاي دانشجويي بوده است، آنهم در روزگاري كه روحاني اعدام ها را از مرز 2000 گذرانده و به هيچكدام از وعده هايش عمل نكرده ، در دوراني كه كليه فروشي و فروش مغز استخوان، كارد را به استخوان رسانده ، در روزگاري كه با رياكاري و با حقه هاي پوچ و شكست خورده اي از قبيل برجام و توافق هسته اي و غيره و غيره ، اين حكومت به فرجام نهايي اش نزديك شده است ، در روزگاري كه ذره اي آزادي و حق و حقوق انساني برايمان باقي نگذاشته اند، تنها راه اعتراض و اتحاد است، تنها راه فرياد است ، فرياد تمام خواسته هاي برحقمان.
و دانشجو اين قشر پيشتاز و آگاه ، اين قشر شجاع و جلو دار كه هميشه و در همه جوامع لرزه بر تن ديكتاتورها افكنده است ، آماده مي شود تا در 16 آذري ديگر، حق و حقوق به يغما رفته اش را فرياد كند.
بله از 16 آذر 32 تا 16 آذر 94 با صداي بلند مي گوييم كه :
پيروز صحنه ماييم اين حكم سرنوشته بر برگ برگِ تاريخ اين رو خدا نوشته ......
0 comments:
Post a Comment